Μέσα από τις σελίδες του εχειρίδιου «Κομματοκρτία, το βαθύ κράτος της Ελλάδας» (σύντομα, στα βιβλιοπωλεία) και του blog : http://hkommatokratia.blogspot.com, αποκαλύπτεται η βαριά ασθένεια της κομματοκρατίας*, από την οποία πάσχει όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, η λειτουργία της δημοκρατίας, στο καθεστώς πολιτικό σύστημα.
* Ως "κομματοκρατία" ορίζεται η πολιτική νοοτροπία που προτάσσει το συμφέρον του κόμματος από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί "κρατούσα άποψη" στηντρέχουσα πολιτική πρακτική
* Ως "κομματοκρατία" ορίζεται η πολιτική νοοτροπία που προτάσσει το συμφέρον του κόμματος από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί "κρατούσα άποψη" στηντρέχουσα πολιτική πρακτική
Μία ασθένεια, που τελικά οδήγησε στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μας επί ενός ζωτικού εθνικού χώρου, αυτού της Οικονομίας μας.
Εδώ, στο σημείο αυτό, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας μας, δηλαδή της Ελευθερίας μας να αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ για τη διαχείριση της Οικονομίας μας, δεν μπορεί να μη σταθούμε. Δεν είναι ένα συμβάν της καθημερινότητας, που μπορεί να περάσει «έτσι». Η απόκτηση και φύλαξη της εθνικής κυριαρχίας μας, πέραν των δισεκατομμυρίων Ευρώ που απορροφά κάθε χρόνο, και στερεί τη βελτίωση της καθημερινότητας της Ελληνικής οικογένειας, έχει κυοφορηθεί επί αιώνες, σε συνθήκες υποτέλειας, σκλαβιάς, διωγμού και πνιγμού της καταγωγής, τρεφόμενη από τον ομφάλιο λώρο της ιστορικής κληρονομιάς με τις ουσίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και έχει «πληρωθεί», για τη γέννησή της, με εκατόμβες νεκρών και ανάπηρων κορμιών Ελλήνων.
Αυτό το γεγονός καθιστά την εθνική κυριαρχία μας, αδιαπραγμάτευτη από εμάς, τους παρόντες, διότι δεν ανήκει σ’ εμάς, αλλά στους (εκάστοτε) προηγούμενους και επόμενους Έλληνες.
Αυτό, το μέγα εθνικό κληροδότημα, της εθνικής κυριαρχίας μας, δεν το σεβάστηκε η κομματοκρατία, όταν άρχισε να φορτώνει δάνεια στο κράτος, πάνω από τις δυνάμεις της Οικονομίας, προκειμένου να φέρει ή να διατηρήσει το κόμμα στην εξουσία με τον α, β, γ, τρόπο, με αποτέλεσμα την απώλεια αυτής της εθνικής κυριαρχίας μας στον πολύ ευαίσθητο και στρατηγικό χώρο της εθνικής μας Οικονομίας.
Άρα, και μόνο γι αυτή την αιτία, το ζητούμενο από την κοινωνία, δεν μπορεί να είναι άλλο, από την οριστική εξάλειψη αυτής της καταστροφικής κομματοκρατίας, από τη διαχείριση των κοινών.
Κι αυτό, χωρίς να συνυπολογίσουμε την ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή που συντελείται όλα αυτά τα χρόνια της "μεταπολίτευσης", από την αλλοτρίωση της προσωπικότητας της Ελληνικής κοινωνίας, με την επιβολή του μοντέλου ενός άφρονος, ασύδοτου και ανόητου, δανειοτρεφόμενου καταναλωτισμού, συνδυαζόμενου και με το πρότυπο ενός άκοπου αλλά στέρφου οφελιμισμού.
Οι δυνατότητες και οι επιλογές που έχει η Ελληνική κοινωνία να αντισταθεί και να ανατρέψει το περαιτέρω βούλιαγμα στο οικονομικό τέλμα και στην αξιακή οπισθοδρόμηση στην οποία η κομματοκρατία την οδηγεί εκ του ασφαλούς, δεν είναι πολλές. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι η εναπόθεση της ανατροπής αυτής της κατάστασης, στο ίδιο το άρρωστο αυτό σύστημα που, όπως είδαμε, αναπαράγει συνεχώς την οπισθοδρόμηση και τον μαρασμό, αντί της προόδου που έχει ανάγκη η κοινωνία για τη συνεχή αναζωογόνησή της.
Η κομματοκρατία, πρέπει να αφανισθεί και αυτό πρέπει να γίνει με έναν τρόπο που, αφ’ ενός να μην είναι παράνομος και αφ’ ετέρου να είναι βατός στον κάθε πολίτη, (ώστε να μπορεί, εύκολα, να πάρει μέρος στον αγώνα αυτό), σύντομος αλλά και εξαιρετικά αποτελεσματικός και να δίνει προοπτική και διέξοδο προόδου στην κοινωνία.
Εδώ, στο σημείο αυτό, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας μας, δηλαδή της Ελευθερίας μας να αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ για τη διαχείριση της Οικονομίας μας, δεν μπορεί να μη σταθούμε. Δεν είναι ένα συμβάν της καθημερινότητας, που μπορεί να περάσει «έτσι». Η απόκτηση και φύλαξη της εθνικής κυριαρχίας μας, πέραν των δισεκατομμυρίων Ευρώ που απορροφά κάθε χρόνο, και στερεί τη βελτίωση της καθημερινότητας της Ελληνικής οικογένειας, έχει κυοφορηθεί επί αιώνες, σε συνθήκες υποτέλειας, σκλαβιάς, διωγμού και πνιγμού της καταγωγής, τρεφόμενη από τον ομφάλιο λώρο της ιστορικής κληρονομιάς με τις ουσίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και έχει «πληρωθεί», για τη γέννησή της, με εκατόμβες νεκρών και ανάπηρων κορμιών Ελλήνων.
Αυτό το γεγονός καθιστά την εθνική κυριαρχία μας, αδιαπραγμάτευτη από εμάς, τους παρόντες, διότι δεν ανήκει σ’ εμάς, αλλά στους (εκάστοτε) προηγούμενους και επόμενους Έλληνες.
Αυτό, το μέγα εθνικό κληροδότημα, της εθνικής κυριαρχίας μας, δεν το σεβάστηκε η κομματοκρατία, όταν άρχισε να φορτώνει δάνεια στο κράτος, πάνω από τις δυνάμεις της Οικονομίας, προκειμένου να φέρει ή να διατηρήσει το κόμμα στην εξουσία με τον α, β, γ, τρόπο, με αποτέλεσμα την απώλεια αυτής της εθνικής κυριαρχίας μας στον πολύ ευαίσθητο και στρατηγικό χώρο της εθνικής μας Οικονομίας.
Άρα, και μόνο γι αυτή την αιτία, το ζητούμενο από την κοινωνία, δεν μπορεί να είναι άλλο, από την οριστική εξάλειψη αυτής της καταστροφικής κομματοκρατίας, από τη διαχείριση των κοινών.
Κι αυτό, χωρίς να συνυπολογίσουμε την ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή που συντελείται όλα αυτά τα χρόνια της "μεταπολίτευσης", από την αλλοτρίωση της προσωπικότητας της Ελληνικής κοινωνίας, με την επιβολή του μοντέλου ενός άφρονος, ασύδοτου και ανόητου, δανειοτρεφόμενου καταναλωτισμού, συνδυαζόμενου και με το πρότυπο ενός άκοπου αλλά στέρφου οφελιμισμού.
Οι δυνατότητες και οι επιλογές που έχει η Ελληνική κοινωνία να αντισταθεί και να ανατρέψει το περαιτέρω βούλιαγμα στο οικονομικό τέλμα και στην αξιακή οπισθοδρόμηση στην οποία η κομματοκρατία την οδηγεί εκ του ασφαλούς, δεν είναι πολλές. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι η εναπόθεση της ανατροπής αυτής της κατάστασης, στο ίδιο το άρρωστο αυτό σύστημα που, όπως είδαμε, αναπαράγει συνεχώς την οπισθοδρόμηση και τον μαρασμό, αντί της προόδου που έχει ανάγκη η κοινωνία για τη συνεχή αναζωογόνησή της.
Η κομματοκρατία, πρέπει να αφανισθεί και αυτό πρέπει να γίνει με έναν τρόπο που, αφ’ ενός να μην είναι παράνομος και αφ’ ετέρου να είναι βατός στον κάθε πολίτη, (ώστε να μπορεί, εύκολα, να πάρει μέρος στον αγώνα αυτό), σύντομος αλλά και εξαιρετικά αποτελεσματικός και να δίνει προοπτική και διέξοδο προόδου στην κοινωνία.
Ο τρόπος αυτός υπάρχει και προτείνεται αμέσως παρακάτω, στις βασικές του λειτουργίες.
Αρχικά, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το καθεστώς πολιτικό σύστημα, είναι πολύ καλά οχυρωμένο μέσα στο πλέγμα νομοθεσίας που αυτό το ίδιο έχει υφάνει και οργανώσει, αλλά και στο πλέγμα συμφερόντων που έχει οικοδομήσει περίτεχνα, ώστε να προστατεύεται και να αναπαράγεται μέσα σε αυτό.
Επειδή οι νόμιμες παραδοσιακές πολιτικές διαδικασίες για την ανατροπή της κατάστασης είναι χρονοβόρες και πολύπλοκες, πρέπει (όσοι πολίτες το αποφασίσουμε) να δράσουμε με έναν άλλο, καινοφανή και ριζοσπαστικό τρόπο, γρήγορα και αποτελεσματικά,
- αρχικά, για την άμεση αναχαίτιση της συνέχισης εφαρμογής της ίδιας εγκληματικής νοοτροπίας και πρακτικής (αυτή της κομματοκρατίας στην οποία, όπως καθημερινά διαπιστώνουμε, είναι δέσμιο το καθεστώς πολιτικό σύστημα). Μία αναχαίτηση που, ο μόνος σίγουρος τρόπος που μπορεί να την πετύχει, είναι η (νόμιμη) οριστική εκθρόνιση και απομάκρυνση από την Εξουσία, της πολιτικής/οικονομικής ολιγαρχίας που λειτουργεί καταστρεπτικά για την Ελληνική κοινωνία, υπό τον μανδύα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας .
- με τελικό στόχο την πλήρη εξαφάνιση του φαινομένου από τον δημοκρατικό οργανισμό της κοινωνίας μας, με μία, απαιτούμενη, "βαθειά τομή στο Σύνταγμα" ώστε να εξαλειφθεί κάθε δυνατότητα επανάλειψης της ίδιας καταστροφικής πορείας της κοινωνίας. (ο τρόπος επίτευξης αυτού του τελικού στόχου, παρουσιάζεται στο Blogg:
http://dia-tafta.blogspot.com
Αυτή η (αρχικά) αναχαίτιση, μπορεί να γίνει με τη δημιουργία μίας άτυπης αλλά ουσιαστικά έγκυρης (στη συνείδηση της κοινωνίας), αντιπροσωπευτικής πολιτικής βούλησης, που θα δημιουργείται έξω από το σημερινό κοινοβούλιο της κομματοκρατίας.
Μόνο μία μεγάλη, δυναμική και έγκυρη «πολιτική βούληση», είναι σε θέση να αντισταθεί και να αναχαιτίσει την καταστροφική πορεία της κομματοκρατίας.
Τέτοια πολιτική δύναμη, μπορεί να αναδειχθεί η προτεινόμενη (έξω από κάθε κομματική λογική και κομματική οργάνωση) άτυπη (δηλαδή, χωρίς νομική υπόσταση), εξωκοινοβουλευτική
« Ελλήνων Βούληση»
η οποία θα αποτελείται από κάθε Ελληνίδα και Έλληνα πολίτη, άνω των 18 ετών, που θέλει να είναι μέλος της.
Με άλλα λόγια, προτείνεται η δημιουργία μίας ακηδεμόνευτης πολιτικής συσπείρωσης, που θα μπορεί ανά πάσα στιγμή, (έχοντας αποδεδειγμένα τη δύναμη και τη δυνατότητα να το κάνει), να οργανώνει εύκολα και γρήγορα, άτυπα «Δημοψηφίσματα» και να απαιτεί από το καθεστώς πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας,( όσο αυτό συνεχίζει να υπάρχει), να λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψη του τις υποδείξεις αυτών των «Δημοψηφισμάτων».
Με άλλα λόγια, προτείνεται η δημιουργία μίας ακηδεμόνευτης πολιτικής συσπείρωσης, που θα μπορεί ανά πάσα στιγμή, (έχοντας αποδεδειγμένα τη δύναμη και τη δυνατότητα να το κάνει), να οργανώνει εύκολα και γρήγορα, άτυπα «Δημοψηφίσματα» και να απαιτεί από το καθεστώς πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας,( όσο αυτό συνεχίζει να υπάρχει), να λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψη του τις υποδείξεις αυτών των «Δημοψηφισμάτων».
Επισημαίνεται ότι η δύναμη ενός τέτοιου, άτυπου «δημοψηφίσματος», ασχέτως του «ατύπου» του, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον αριθμό πολιτών που, με κάθε «δημοψήφισμα» θα δηλώνουν τη συγκεκριμένη απαίτησή τους.
Δημιουργείται έτσι ένα, δημοκρατικό όργανο έκφρασης της λαϊκής βούλησης, άτυπο μέν, ικανό δέ, να αναχαιτίσει την καταστροφική πορεία της κομματοκρατίας και να προετοιμάσει την ομαλή αντικατάστασή της από μία Κυβερνητική "Εθνική Ελλάδας"*, από τους άριστους της διανόησης, της επιστήμης, της τέχνης, της πολιτικής, που θα καθαρίσει το πολιτικό περιβάλλον από τους πολιτικούς ρύπους του παρόντος και θα προετοιμάσει το δρόμο για την απαραίτητη, "βαθειά τομή στο Σύνταγμα".
Η λογική λέει ότι, η συσπείρωση ενός μεγάλου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας στην ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗ, θα δράσει ανασχετικά στη νοοτροπία και πρακτική της κομματοκρατίας, διότι θα αποτελέσει αφ’ ενός τον χαμένο «μπούσουλα» σε κεντρικές πολιτικές επιλογές και αφ’ ετέρου το πρώτο βήμα της σύνθεσης μίας νέας πολιτικής δύναμης, εντελώς έξω από τη νοοτροπία και πρακτική του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, που θα το προβληματίσει σοβαρά.
Μίας πολιτικής δύναμης με υγιή χαρακτηριστικά, απαλλαγμένης από το μικρόβιο της κομματοκρατίας, που θα αναδείξει τη χρυσή εφεδρεία πραγματικά άξιων και άφθαρτων προσώπων που υπάρχουν στην Ελληνική κοινωνία, ικανών και έτοιμων να πάρουν τα ηνία από το αρρωστημένο σημερινό καθεστώς και να οδηγήσουν την Ελληνική κοινωνία στο δρόμο της προόδου που της αξίζει.
* (Για την Κυβερνητική "Εθνική Ελλάδας", στη Σελίδα "ΗΓΕΣΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ", επάνω αριστερά)
